تحلیل وضعیت پایداری کشت و کار سیب‌زمینی در دشت بهار استان همدان

هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل وضعیت پایداری کشت و کار سیب‌زمینی در دشت بهار استان همدان بوده است. این پژوهش از نظر هدف تحقیق، اکتشافی؛ از نظر روش گردآوری داده‌ها، پیمایشی و از نظر نتیجه، کاربردی است. جامعة آماری این تحقیق تعداد 2054 نفر سیب‌زمینی‌کار دشت بهار بود. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 162 نفر برآورد شد و در نهایت به منظور افزایش دقت، 172 پرسشنامه تکمیل شد. داده‌ها به کمک نرم‌افزار تجزیه و تحلیل شدند. براساس شاخص پایداری ترکیبی کل، پایداری بیش از 50 درصد از سیب‌زمینی‌کاران در سطح پایین یا بسیار پایین بوده است. همچنین، براساس نتایج تحلیل رگرسیون پنج عامل «مساحت کل زمین کشت‌شده، سطح تناوب یا آیش نسبت به کل سطح زیر کشت سیب‌زمینی، میزان کل کودهای شیمیایی مصرفی، میزان کل سموم، علف‌کش و قارچ‌کش مصرفی و سطح استفاده از روش‌های کشاورزی پایدار توسط سیب‌زمینی‌کار»، در مجموع توانایی تبیین 69 درصد از تغییرات پایداری زراعی- اکولوژیکی را داشتند؛ پنج عامل «سطح زیر کشت، میزان خسارت وارده در هکتار، هزینة بذر مصرفی، سطح زیر کشت بیمه‌شده و ارزش کل فروش محصول» در مجموع 62 درصد از تغییرات پایداری اقتصادی را تبیین کردند و نیز چهار عامل «سطح تنوع درآمدی سیب‌زمینی‌کار، سطح استفاده از کانال‌های ارتباطی، سطح دانش سیب‌زمینی‌کار از کشاورزی پایدار و تجربة کشت و کار سیب‌زمینی توسط زارع» در مجموع توانایی تبیین 55 درصد از تغییرات پایداری اجتماعی را دارا بودند.